In dienst van 1 juli 1990 t/m 31 oktober 2014

Op 10 oktober was de afscheidsreceptie van Jos Pittens. Jos is 24 jaar lid geweest van de post Oss en verlaat de post per 1 november 2014. Hij doet dit met pijn in zijn hart, maar de prive situatie heeft ervoor gezorgd dat hij buiten Oss is gaan wonen. Daarom moest Jos deze beslissing nemen.

Op dinsdag 7 oktober was zijn laatste oefening. In de oude kantine van Margriet was een oefening speciaal in het teken van Jos uitgezet. Bij aankomst moest Jos het commando overnemen omdat de bevelvoerder het op dat moment even niet meer zag. Het was de taak van Jos om alle slachtoffers uit het huis te krijgen. Dit waren anti krakers en koperdieven die het hem niet eenvoudige maakten. Op het laatst van de oefening was er nog 1 persoon vermist. Deze zou zich mogelijk op het dak bevinden. Met de hoogwerker werd het dak gecontroleerd en daar stond Caroline de vriendin van Jos. Zij werd met de hoogwerker door Jos vakkundig gered. Hierna werd de oefening in de nieuwe kantine van Margriet geëvalueerd.

Jos had erg naar de receptie van 10 oktober uitgekeken. En dat is niet omdat hijzelf zo graag in de belangstelling staat.
Als je een groepsfoto ziet waar Jos bij op staat, moet je altijd goed naar hem zoeken. Altijd bezig, maar niet op de voorgrond.

Sociaal en betrokken. Dat zijn de in het oog springende eigenschappen van Jos. Een klop op de schouder. Een praatje. Het zijn de kleine dingetjes waarmee mensen een verschil kunnen maken binnen een team. Jos was zo’n verbindende factor.
Naast een sociaal mens, was Jos vooral ook vrachtwagenchauffeur. In hart en nieren. Fanatiek. Gedreven. Maar ook zeer serieus op de momenten dat het er op aan kwam. Jos persteerde het om in zijn carrière maar liefst 15 diploma’s en certificaten te behalen.
Te veel om hier op te benoemen, maar dat hij voor al deze papieren een gemiddelde haalde van een acht, is noemenswaardig.

Er ging veel goed, maar soms ook wel eens fout. Tijdens een realistische oefening had Jos zo weinig geduld, dat hij zijn handschoenen uittrok voordat hij de gloeiend hete gelaatsmaskersteun van zijn hoofd aftrok. Met pijnlijke vingers tot gevolg.

Zo kun je Jos ook als pionier benoemen als het gaat om ‘veilig ventileren’. Onze Amerikaanse collega’s zagen een gat in het dak om de rook uit een object te persen en zo veilig zicht te hebben. Jos duwde tijdens een inzet in de Orlando di Lassostraat gewoon de complete korf van de hoogwerker naar 

binnen… stuurfoutje. Verder kan iedereen zich nog herinneren dat Jos met de 660 een stapel stenen probeerde om te rijden. Niet zijn fout, want de stoel brak af. Of was dat doordat ......

 
Iedereen die Jos 's-nachts wel eens gezien heeft als hij uit bed moest komen voor een alarm, weet dat hij nooit de tijd nam om zijn gebit in te doen
Met jouw tandeloze lach en onverstaanbaar gemurmel… 

Een heel belangrijk punt om te benoemen is de passie van Jos voor de jeugdbrandweer.
Jos is namelijk de grondlegger van de Osse afdeling van de jeugdbrandweer. Graag zag hij zijn zoon Jeroen hier aan het werk.
We zijn dan ook blij dat Jos actief blijft binnen de organisatie, voor de begeleiding van de jeugdbrandweer.
We zijn Jos dankbaar voor alles wat hij hier bracht. En zijn we minstens zo dankbaar voor dat wat hij achtergelaten hebt.

Deze woorden werden uitgesproken door Hans Rigter, de postcommandant.

Hierna nam de Burgemeester van Oss, Wobine Buijs-Glaudemans, het woord. Ook zij blikte terug op de carriere van Jos en met name zijn inzet voor de burgers van Oss, door dag en nacht klaar te staan voor de maatschappij.

Zij sprak dan ook haar waardering hierover uit. Maar niet alleen de Burgemeester heeft waardering voor het vele werk welke Jos voor de maatschappij heeft verricht, maar ook namens de Koning mocht zij deze waardering overbrengen in de vorm van een Koninklijke onderscheiding. Want het heeft Zijne Majesteit de Koning behaagd om Jos te benoemen tot Lid in de Orde van Oranje-Nassau.

Hierna bedankte Jos iedereeen voor hun aanwezigheid en de prettige samenwerking van de afgelopen jaren.