Oss, 26 juni 2018 : Op 1 december 2010 trad Tristan Theunisse-Litjens in dienst van brandweer Oss. Als reeds gediplomeerd brandwacht, kon ze snel mee met de uitruk. Aangezien de partner van Tristan, Jan, ook lid was van het korps, konden ze gezamelijk naar de kazerne rijden. Zo is het carpoolen binnen brandweer Oss ontstaan.

 

Bij de komst van de kinderen, was het carpoolen afgelopen. Alleen diegene die in de eerste groep zat, kon op alarm gaan en de andere moest op de kinderen passen. Dit was een heel passen en meten en zeker een hele organisatie.

Hierdoor kwam Tristan steeds verder onder druk te staan en kon ze niet meer de taak bij de brandweer uitoefenen, zoals ze graag wilde.

 

Eind 2017 heeft ze de knoop door moeten hakken en in overleg met de postcommandant besloten om, met pijn in haar hart, te stoppen bij de brandweer.

 

Op 26 juni 2018 werd er volgens de traditie van brandweer Oss een afscheid georganiseerd. Tristan wilde het graag simpel en eenvoudig, maar .........

 

 

Ze werd thuis opgehaald met de eerste tankautospuit en de hoogwerker. Het gehele gezin mocht plaats nemen in rode auto's, wat voor de kinderen een hele belevenis was.

 

Op de kazerne werd Tristan, Jan en de kinderen Mees en Philou opgewacht door de leden van brandweer Oss.

 

 

Nadat Tristan bijgekomen was van het ontvangst, mocht ze nog een laatste keer aan de slag. De afgelopen weken was er goed uitgevraagd en rond gevraagd wat Tristan het leukste vond om bij de brandweer te doen.

Met die informatie is er een oefening uitgezet waar die onderdelen beslist niet in voor zouden komen. De laatste oefening mocht ze nog een keer laten zien wat ze het minst leuke aan de brandweer vond.

 

Als eerste mocht ze iemand uit het korps kiezen die haar mocht helpen. Natuurlijk werd Jan de gelukkige om deze taak op zich te nemen. Onbekend is of het geroezemoes in het korps daartoe heeft bijgedragen.

 

Het eerste onderdeel was de resuezaag.

Nadat de beschermde kleding was aangetrokken, mocht de zaag gestart worden. Misschien is het starten van de zaag wel het minst leuke aan dit onderdeel.

Toen de zaag eenmaal goed werkte, kon er professioneel een gat in een deur gezaagd worden.

 

 

Na deze beproeving was er niet veel verschil met de volgende taak: het zagen van een boom.

Ook hier moest dat .......... ding weer gestart worden. Maar daarna werd de zaag in de boom gezet en kon de zaag het werk doen.

 

 

Iederen geslaagde taak leverde een verrassing in een zakje op, die niet uitgepakt mocht worden. De pakjes waren voor de laatste opdracht.

 

De derde opdracht was met behulp van de spreider een auto openen. Waarom was dit ook alweer zo'n rot onderdeel? Misschien, omdat de spreider zo'n lomp zwaar ding is.

 

 

Na enkele keren aangehaald te hebben, was de deur toch open. Weer kon er een pakje gepakt worden, maar het volgende pakje lag in de kofferbak van de auto. Helaas kon de klep niet open en mocht ook daar de spreider gebruikt worden om de klep te openen.

 

De vierde opdracht was niet omdat Tristan hier een hekel aan had, maar omdat ze nog nooit de hoogwerker bedient had. Nadat Jan had geholpen met het aantrekken van het redvest, kon Tristan haar kunsten laten zien in de hoogwerker.

 

 

Na enige aarzeling ging de rit naar een luik in de oefentoren toch soepel en snel. In de toren mocht een pakketje gepakt worden.

 

 

Door uit de korf te stappen, konden in de toren nog meer pakketjes gevonden worden.

Beneden aangekomen werd Tristan opgewacht door Mees en Philou in brandweerkleding.

 

 

Zij wezen Tristan op een auto die in brand stond. Dit was wel een onderdeel van de brandweer die Tristan leuk vond om te doen.

Samen met Mees werd de brand vakkundig geblust en er werd een goed controle uitgevoerd of het vuur wel uit was.

 

 

Als laatste onderdeel mochten alle pakketjes uitgepakt worden.

Samen met Mees en Philou werden alle pakketjes uitgepakt en kwamen er puzzelstukken te voorschijn.

Een puzzel en kinderen is een succesverhaal, want Tristan hoefde hier weinig aan te doen. Binnen de kortste keren was de puzzel goed neergelegd en werd de kazerne zichtbaar met daarop Tristan bedankt.

 

Hiermee kwam een einde aan de oefening.

 

Helaas, of gelukkig, kwam hiermee geen einde aan de avond.

Natuurlijk werd Tristan nog toegesproken door de postcommandant en kreeg ze een oorkonde voor 7 jaar dienst bij de brandweer.

 

Daarna bedankte Tristan de aanwezige nog voor de fijne jaren die ze heeft gehad bij de brandweer. Ze zal nog vaak op de kazerne te zien zijn, omdat Jan nog bij het korps zit.

 

De avond werd afgesloten met een BBQ en een drankje.