Oss, 03 mei 2016: Na lang wachten en de vreselijke gedachte dat het niet meer door zou gaan, was er toch nog een laatste oefening voor Jos Geurts.

 

 

Jos heeft aangegeven om op 7 mei 2016 om 23:59:59 te stoppen met de brandweer. Op 8 mei wordt Jos 55 jaar en dit is altijd de leeftijd geweest voor brandweerlieden, om te stoppen.

Sinds enkele jaren mogen de brandweerlieden zelf bepalen wanneer ze stoppen, maar voor Jos is de leeftijd van 55 jaar nog steeds het moment.

 

Al enkele weken leefde Jos in onzekerheid wanneer de laatste officiële oefening voor hem georganiseerd zou worden. De week ervoor ging hij al netjes bij een andere collega, Willie Kocken, staan, omdat er ergens een gedachte zou zijn dat er 1 laatste oefening voor beide heren zou zijn. Dit was echter niet het geval en Jos werd vriendelijk verzocht om bij de rest van de collega's te gaan staan.

 

Na de oefening kreeg Jos te horen dat week erop geen oefening zou zijn, vanwege de mei-vakantie. Jos ontplofte bijna, maar natuurlijk was dit een afleidingsmanoeuvere "van eiges". Om in de termologie van Jos te blijven.

Van eiges dat Jos een laatste oefening krijgt, maar hij mocht het zelf niet weten.

Het plan was om Jos en zijn gezin thuis op te halen. Maar toen iedereen net op de kazerne was en de oefening zou starten, ging de pieper: "ALARM B-PLOEG OSS". Snel moest er een alternatief plan bedacht worden, want Jos zit in de B-ploeg en was op weg naar de kazerne. Bij de poort werd hij opgevangen en geblindeerd.

 

 

 

Geblindeerd werd Jos geholpen met zijn uitrukkleding en vervolgens werd hij in het voertuig gezet. Het oorspronkelijke plan werd verder doorgezet, met uitzondering van een geblindeerde Jos achterin. Eerst werd de familie van Jos opgehaald, met als laatste de familie aan de Kapelsingel, waar Jos woont.

Vanaf daar ging de rit naar de Witte Ruysheuvel. Bovenop de heuvel werd Jos ontvangen door zijn familie en collega's.

 

 

Nadat de blindering was afgenomen en Jos in de gaten kreeg waar hij was en wat de bedoeling was, werd hem door de postcommandant vertelt wat er die avond van hem verwacht werd.

Zijn vaardigheden op technisch en conditioneel vlak werden getest. In 2 masten waren de onderdelen van een fiets gehangen. Jos moest deze onderdelen met het aanwezige materiaal uit de masten halen en in elkaar zetten.

 

Jos liet hiervoor de hoogwerker afstempelen en vol goede moed ging hij aan de slag. De afstand werd uitgemeten en gelukkig kon hij constateren dat dit een te overbruggen afstand was. Het denken was nog beetje vertroebeld door het dragen van de verduisteringsbril.

Vervolgens na Jos plaats in de korf van de hoogwerker, maar hij werd terecht gewezen door de chauffeur dat hij geen valbeveiliging aan had. Hierna werd Jos weer door de collega's geholpen om zich aan te kleden.

 

 

Na de laatste instructie ontvangen te hebben, ging Jos aan de slag. En, zoals het een goede dieselmotor betaamd, kwam Jos langzaam maar zeker op gang.

 

 

Behendig werden de materialen uit de eerste mast gehaald en in de korf gedeponeerd. Daarna werd de hoogwerker ingepakt en verplaatst om naar de tweede mast te gaan. 

Ook hier ging het snel richting de materialen en ook deze werden netjes in de korf gelegd. Daarmee waren alle materialen van de fiets in bezit van Jos.

 

Nu moesten deze materialen in elkaar gezet worden, maar dit mocht niet met de materialen van de brandweer.

In een bak met water lag een stalen kastje  met gereedschap, waarmee de fiets in elkaar gezet kon worden. Enige hindernis hierbij was dat de bak in brand stond.

Jos bluste de bak snel en vakkundig, om zo de kast met gereedschap uit het water te kunnen halen.

 

 

Het stalen kastje zat op slot en was geheel van dikwandig staal. Om dit kastje open te krijgen stond er een snijbrander klaar.

De snijbrander werd goed bekeken en ingesteld, zodat het kastje open gesneden kon worden.

 

 

Als volleert vonkentrekker lukte het Jos toch om met dit grove materiaal een snee te maken in het kastje. Na het snijden was de deksel nog niet helemaal los, maar dit lukt daarna op zijn Jossies uitstekend. Met voorhamer en koevoet werd er snel een einde gemaakt aan het kassie. Hierna viel het klepje open en had Jos voldoende gereedschap om zijn volgende taak te volbrengen.

 

Als amateur fietser en onderhoudsman van het eigen materiaal was het een peuleschil om de fiets in elkaar te zetten. Hierbij werd hij veelvuldig "geholpen" door de collega's die hem voor waren gegaan.

 

 

Toen de fiets inzet gereed was, mocht Jos op de fiets op een uitgezet parcour fietsen. Hierbij moest hij onderweg enkele enveloppen oppikken, die hij nodig had bij de volgende opdracht.

Aangezien Jos al enkele malen heeft deelgenomen aan NK mountainbiken voor de brandweer, welke ook gehouden werden op de Witte Ruysheuvel, was dit geen enkel probleem voor hem. Snel en volleert, werd het parcour genomen en was de opdracht volbracht.

 

Bij het volgende onderdeel moest Jos ringsteken op de fiets. Op enkele pionnen waren rookworsten gelegd. De UNOX, de werkgever van Jos, rookworsten waren voorzien van een lusje en moesten al fietsend met een neonhaak opgepikt worden.

 

 

Zonder bril was dit toch een grotere opgave als gedacht, maar in het bekende tempo van Jos was het toch gelukt.

 

Als laatste opdracht moesten de grijze hersencellen nog aan het werk gezet worden. In de enveloppen zaten 23 letters, welke door Jos in de juiste volgorde gezet moesten worden.

Om het wat gemakkelijker te maken, werd de eerste letter goed gezet en mocht Jos in 2 gedeeltes de zin maken.

Na enig gepuzzel waren de eerste 3 letters goed gezet : "JOS HET WAS".

 

  

 

De rest van de zin kon iedereen al snel raden, maar Jos stond nog even te kijken wat dit was.

Jos heeft 2 woorden die veelvuldig gebruikt worden. Het eerste woord zijn eigenlijk 2 woorden, maar komen altijd als 1 woord uit Jos zijn mond : "VAN EIGES"

Het tweede woord werd in willekeurige volgorde vastgehouden door zijn collega's en toen het bekende lampje ging branden werd ook dit woord goed gezet : "SCHITTEREND".

 

JOS HET WAS SCHITTEREND, was de tekst die nu zichtbaar was geworden.

 

Hierna ging iedereen terug naar de kazerne om na te praten over de oefening. Jos zou Jos niet zijn als hij op de fiets terug ging. Het tempo waarin hij dit deed, was op zijn Jossies: supersnel.

Hij kwam niet veel later aan op de kazerne als de rest.

 

Later volgt nog een officiële afscheidsreceptie.