Oss, 08 juli 2016 : Jos Geurts wist precies wanneer hij zou stoppen bij de brandweer. Dit was op 7 mei 2016 om 23:59:59. 1 seconde later werd Jos 55 jaar oud en volgens de oude FLO-leeftijd (Functioneel Leeftijd Ontslag) was dat het moment om te stoppen. Ondanks dat iedere vrijwillige brandweerman door mag blijven gaan, was dit toch het moment voor Jos om te stoppen.

Daarom kwam er op 8 juli een oude brandweerwagen Jos en zijn familie ophalen, om hem te brengen naar zijn afscheidsreceptie. Vol trots kwam hij in de oude wagen aan op de kazerne.

De dresscode op deze afscheidsreceptie was "Casual", want Jos wilde afscheid nemen zoals hij was : gewoon. 

Begin jaren 90 werd Jos aangestoken met het brandweervirus door zijn collega Tonnie Wittenberg. Dit resulteerde in 1994 in het diploma brandwacht, welke Jos behaalde voor de Bedrijfsbrandweer van Unox (het vroegere UVG).

Kort daarop solliciteerde Jos bij de brandweer van Oss, maar het duurde nog enige tijd voordat hij kon toetreden tot het Osse korps. Na 3 jaar wachten gaf hij bij de toenmalige commandant aan dat hij hoopte dat hij niet te oud was om nog toe te treden tot het korps, omdat hij al 3 jaar had moeten wachten. Ondanks dat Jos op 1 januari 1998 officieel lid werd van het Osse korps, was hij natuurlijk op 16 december 1997 van de partij op de laatste oefenavond van zijn collega Tonnie Wittenberg.

Jos kenmerkte zich door zijn rustige en zelfverzekerend optreden. Als Jos moest optreden, wilde hij het allemaal wel goed overzien. Daarvoor nam hij regelmatig de tijd om even goed te kijken of hij de inzet wel goed en veilig kon uitvoeren. Er was niemand die hem daarvan kon afbrengen of sneller kon laten werken. "Rustig aan" was dan steevast zijn antwoord.

Als Jos dan ging, dan was het ook voor de volle honderd procent.

Door zijn drukke baan als meet- en regeltechnicus bij UVG, waar hij om de 2 weken storingsdienst heeft, was het nog wel eens moeilijk in te passen met het 3 wekelijkse rooster van de brandweer. Toch is hem dit redelijk goed gelukt.

Jos zijn loopbaan kenmerkte zich door zijn eerder genoemde zelfverzekerdheid, maar ook door zijn enorme gedrevenheid. 

Als het spelelement in beeld kwam, was er niemand fanatieker dan Jos. Hierbij kwam zijn goede conditie zeer goed van pas. Op de momenten waar het er op aan kwam, ging Jos er helemaal voor en zat er geen rem op hem. Zeer fanatiek ging hij dan aan het werk. Dit veelal gepaard gaande met stevige uitspraken en als het mogelijk was met de teksten van Normaal.

Ook eten ging Jos goed af. Als er tijdens een inzet of langdurige oefening gegeten moest worden, kon Jos genieten van de maaltijd. Als het maar genoeg was.

Zoals zoveel zaken, moest dit wel op een aangepaste snelheid, zodat hij kon genieten. Als het te snel ging, zoals die keer tijdens het realistische oefenen, dan kon hij nog een keer genieten van de maaltijd, omdat deze dan in zijn masker belandde.

Binnen de brandweer had Jos 2 specialiteiten: duiker en gaspakdrager.

Ondanks dat Jos slechts 1 keer heeft mogen uitrukken als gaspakdrager (meer uitrukken zijn er ook niet geweest) was het een mooie specialiteit.

De 2de specialiteit was het duiken. Dit was een passie voor Jos en daar deed hij ook veel voor. Buiten de opleidingen moest de conditie op peil gehouden worden. Dit deed hij dan ook graag, om lid te kunnen blijven van de duikgroep. Tot aan het opheffen van het duikteam, was het voor Jos geen enkele moeite om aan de verplichtingen van het duiker zijn, te voldoen.

Toen bekend werd dat het duikteam opgeheven werd, was het voor Jos ook eenvoudig om een einddatum te bepalen voor het einde van zijn dienstverband: op de dag dat hij 55 jaar werd.

Ondanks dat Jos een afscheid wilde zonder uniform en toespraken, ontkwam hij niet aan een paar laatste woorden van de postcommandant: Hans Rigter.

Hans ging kort door de brandweerlevensloop van Jos.

Nadat hij daarmee klaar was, kon hij Jos de vrijwilligersmedaille overhandigen voor de 18 jaar brandweerdienst en de mooie tijd die we met Jos hebben gehad.

Hierna nam Jos het woord om iedereen te bedanken voor de mooie jaren die hij heeft gehad. Dit deed hij door kort de mooie momenten aan te halen die hij heeft beleefd.

Natuurlijk bedankte hij ook zijn vrouw, Jacqueline, en zijn kinderen voor de steun, welke hij van hen heeft mogen ontvangen gedurende zijn carriere bij de brandweer.

Jos gaat hierna geneten van het motorrijden, de vakanties en het sporten. Hij zal ook nog regelmatig na de oefenavond naar de kazerne komen en met de brandweercollega's mee gaan mountainebiken of motorrijden.

Hierna werden Jos, Jacqueline en hun kinderen door de aanwezigen bedankt voor zijn inzet.

Foto's : Charles Mallo.

Impressie van de afscheidsreceptie

Overzicht van 18 jaar Jos bij de brandweer