Oss, 30 maart 2016 : Op 30 maart 2016 is er na bijna 50 jaar een einde gekomen voor post Oss aan de specialistische technische hulpverlening.
Op 30 maart 2016 reed voor de laatste keer, het hulpverleningsvoertuig 21-3171 de stalling uit. In het project 'Vernieuwde repressie' heeft Brandweer Brabant Noord plannen gemaakt en vorm hieraan gegeven. In het vervolgtraject 'Repressieve visie' zijn zij aan de slag gegaan met de implementatie van deze plannen. Voor de complexere hulpverlening is er gekozen om met 6 specialistische hulpverleningsteams (HV-teams) te gaan werken. Omdat de hulpverleningsrisico’s in de basis overal voor kunnen komen, zijn gebied gebonden risico’s niet leidend voor de plaatsing van HV-teams. Voor de HV-teams is daarom gekozen voor een optimale spreiding op basis van opkomsttijden.
Hierdoor heeft er een herstructurering plaatsgevonden en gaat het specialistische hulpverleningsvoertuig uit Oss weg. Het hulpverleningsvoertuig uit Oss wordt hierbij overbodig.
Indien er in Oss een specialistisch hulpverleningsvoertuig nodig is, komt dit voortaan vanuit post Geffen. Nadat de leden van post Geffen opgeleidt en getraind waren, konden zij uitrukken met de HV welke in Geffen is gestationeerd.
Hiermee kwam voor post een einde aan bijna 50 jaar specialistische hulpverlening.
De historie van de hulpverlening begint op 16 maart 1966, als de commandant van de gemeente Oss een verzoek bij de gemeente Oss neerlegt voor de aanschaf van een hulpverleningsvoertuig.
De brief is hieronder te lezen.
Op 20 september 1966 wordt het chassis door de firma Rüttchen & zoon uit Breda en Veghel geleverd. Het gekochte model van Mercedes Benz is een L 408/28. In 1967 wordt het voertuig in gebruik genomen.
Het eerste hulpverleningsvoertuig in Oss.
In een brief aan de gemeente politie legt de commandant van de brandweer, J.Broeksteeg, met welke materialen het voertuig is uitgerust en wanneer deze ingezet kan worden.
Op 13 mei 1976 dient de commandant een verzoek in bij de gemeente Oss voor de kredietstelling van een nieuw hulpverleningsvoertuig en het ombouwen van het bestaande voertuig naar een commandowagen.
De reden hiervoor is dat het bestaande hulpverleningsvoertuig ten gevolge van het steeds groter wordende assortiment aan hulpmiddelen te klein is geworden. Hierdoor is de bereikbaarheid van de materialen te langzamerhand te moeilijk en tijdrovend.
Door het ombouwen van het huidige hulpverleningsvoertuig naar commando wagen, kan de commandowagen gebruikt worden voor het verplaatsen van de boot. Dit wordt dan al door hetzelfde voertuig gedaan, maar bij de inzet van de boot is het hulpverleningsvoertuig niet meer beschikbaar. Als commandowagen heeft dit minder impact op de beschikbaarheid van de HV.
Op 2 september 1976 stelt de gemeente Oss een krediet te beschikking voor de aanschaf van een nieuw hulpverleningsvoertuig. Als de gedeputeerde van de Provincië Noord-Brabant goedkeuring hebben verleent, kan er overgaan worden tot de aanschaf van een nieuw hulpverleningsvoertuig.
Op 29 april 1977 mag Burgemeester Janssen het nieuwe hulpverleningsvoertuig het kazerneterrein oprijden. Hier is een ongeval geënsceneerd, zodat de nieuwe HV in alle facetten getoond kan worden.
Het oude voertuig wordt dan omgebouwd tot commandowagen.
In 1992 komt er door de samenvoeging van gemeente Oss en Berghem ruimte om binnen het wagenpark van Oss enkele voertuigen wat betreft functionaliteit te wijzigen. De Mercedes Benz LPF 1113 uit 1981 welke dienst gedaan heeft als personeel/materieelwagen met voertuignummer 701, wordt in de nieuwe organistatie overbodig. Dit geeft de mogelijkheid om het voertuig om te bouwen tot hulpverleningsvoertuig. Hierdoor kan ook uitbreiding van materialen plaatsvinden, omdat het voertuig wat dan dienst doet als hulpverleningsvoertuig uit zijn voegen begint te barsten.
De personeels/materieel wordt eind 1992 aangeboden aan de firma BUN, voor de ombouw tot hulpverleningsvoertuig. Binnen post Oss is een werkgroep geformeerd, welke de ombouw tot hulpverleningsvoertuig vorm geven. Als het voertuig terugkomt van de opbouwer, zijn er diverse tekortkomingen aan het voertuig geconstateerd. Het verhelpen van de tekortkomingen kan bijna niet uitgevoerd worden, omdat de opbouwer failliet gaat. Met de curator kan geregeld worden dat de tekortkomingen gerepareerd worden. Als het voertuig terug is kan de bepakking op het voertuig worden geplaatst.
Het oude hulpverleningsvoertuig wordt in eigen beheer omgebouwd tot duikwagen voor de groep duikers.
Op 24 september 1993 worden 2 nieuwe (tankautospuit en haakarmchassis), 1 tweede hands- (hoogwerker) en 2 omgebouwde (hulpverleningsvoertuig en duikwagen) voertuigen officiëel in gebruik genomen.
Dit voertuig was al op de toekomst ingericht, omdat zowat alle materialen die nodig waren bij een technische hulpverlening in dit voertuig aanwezig waren.
In 2004 wordt het 23 jaar oude omgebouwde hulpverleningsvoertuig vervangen door een nieuw exemplaar. De basis wordt gevormd door een Mercedes Benz ATEGO 1225 F en de opbouw is door de firma Touw gerealiseerd.
Dit voertuig had, zoals ook alle voorgaande editie's, ruimte voor 4 manschappen. Zij waren verantwoordelijk voor het juiste gebruik en inzet van het materieel van dit voertuig. Het type hulpverleningsvoertuig was een HV2, wat aangeeft dat alle materialen voor de hulpverlening aanwezig waren, maar er geen kraan en lier op zaten en dat het geen 4 bij 4 aangedreven voertuig was. In die tijd was de standaard bemensing 2 personen, maar Oss week daarvan af. Hiermee heeft Oss altijd afgeweken met de landelijke standaard voor HV's, maar volgens de "Vernieuwde Repressie" gaan de nieuw te vormen HV-team's als zelfstandige te werk en staat onder leiding van een eigen inzetleider. Dus eigenlijk volgens het concept zoals ik Oss altijd is gehanteerd.
Op 30 maart 2016 is het 4de en laatste hulpverleningsvoertuig de stalling uitgereden, op weg naar een onbekende toekomst. Dit voertuig gaat naar de opslagloods van Brandweer Brabant Noord, omdat er nog geen nieuwe bestemming voor dit voertuig is gevonden. De materialen uit het voertuig worden deels herverdeeld of opgeslagen in dezelfde loods.
Post Oss blijft de basis hulpverlening verrichten vanuit de 2 tankautospuiten, welke ingericht zijn op voor dit doel. De specialistische taak komt met het vertrek van dit voertuig te vervallen.
Wanroij, 12 maart 2016: Post Oss heeft met de eerste ploeg meegedaan aan de vaardigheidstoetsen 112 te Wanroij.
Hierbij een verslag van de wedstrijd:
De ploeg werd gealarmeerd voor een bedrijfsongeval bij Café de Batavier aan de Lepelstraat te Wanroij. Tijdens het lossen, hoorde de chauffeur in het pand een harde knal. De chauffeur raakte in paniek, nadat hij zijn collega om hulp hoorde roepen. Hij durfde zelf niet meer naar binnen, om zijn collega te redden. Verdere kon er niet meer informatie over de aard en omvang van het incident gegeven worden.
Ter plaatse aangekomen ving de chauffeur de ploeg buiten op. Hij had iemand in paniek gehoord, maar kon in eerste instantie geen verdere informatie geven.
Na een gesplitste rondom verkenning van het café, bleek er slechts één toegang te zijn. Deze bevond zich aan de achterzijde van het pand. Tevens kon van buitenaf een dame worden waargenomen, die met brandwonden in de keuken stond en herhaaldelijk riep: 'Brand, help!'. Tevens waren er vuurverschijnselen zichtbaar bij een luchtafvoer aan de buitenzijde.
Aan de hand van deze informatie, was het voor de ploeg snel duidelijk dat het om een brand zou gaan. Met een straal hoge druk werd de binnenverkenning ingezet, waarna de eerste ploeg al snel op een brand in een frietpan en het slachtoffer stuitte.
Onder dekking van de straal hoge druk, kom het slachtoffer naar buiten worden begeleid. Buiten werd ze overgedragen aan de pompbediende, zodat haar brandwonden konden worden gekoeld. Het reeds gealarmeerde ambulancepersoneel, nam bij aankomst de behandeling over van de pompbediende.
Normaal wordt een frietpan geblusd door de deksel op de pan te leggen, maar de deksel was niet aanwezig. De ploeg van post Oss koos er vervolgens voor om een schuimblusser in te zetten, en de frietpan te blussen. Daarna kon de tweede ploeg de zolder boven de vuurhaard controleren. Nadat er werd geconstateerd dat er geen sprake was van een doorbranding naar de volgende bouwlaag, kon de verdere verkenning plaatsvinden. Bij het doorvragen bij de chauffeur, was duidelijk geworden dat er nog één persoon vermist zou zijn. De vermiste was de chauffeur aan het helpen, met het lossen van het bier.
Het tweede slachtoffer werd onder aan de trap van de bierkelder aangetroffen, waar zij vanaf was gevallen nadat zij haar collega in paniek had horen roepen. Een sissend geluid wees de ploeg erop dat er onder aan de trap zich mogelijk nog een incident voordeed. Met een zuurstofmeting in de hand en aangekoppelde ademlucht, werd de kelder betreden. In de kelder werd het tweede slachtoffer aangetroffen en een omgevallen CO2-fles.
Nadat het slachtoffer onder aan de trap naar buiten was gebracht en overgedragen was aan het ambulancepersoneel, bleek de CO2-fles tegen een compressor was gevallen. Hierdoor was een lekkage aan de compressor ontstaan. Toen deze situatie was gestabiliseerd, en metingen te hebben verricht, was de gehele situatie meester en kon er worden ingepakt.
Al met al betrof het een leerzame, maar vooral ook een leuke inzet! De wedstrijdploeg van post Oss wist hierbij de eerste plaats te bemachtigen, waarmee zij zich hebben gekwalificeerd voor de volgende ronde op 21 mei te Schijndel.
Namens de wedstrijdploeg bedanken wij de collega's van de post Wanroij, Brandweer Brabant-Noord en het ABWC voor de organisatie van deze dag!
De wedstrijdploeg na de prijsuitreiking.
Hans van Leeuwen Theo van Zandvoort
Oss 29 januari 2016, Na een dienstverband van ruim 32 jaar en respectievelijk 25 jaar hebben Hans van Leeuwen en Theo van Zandvoort besloten om te stoppen bij de brandweer. Na het wegvallen van het functioneel leeftijd ontslag op 55 jarige leeftijd, is het aan de vrijwilliger zelf om te beslissen wanneer zij stoppen. Vele collega's maken de keuze om toch nog op de leeftijd van 55 jaar te stoppen.
Hans (55) en Theo (56) hebben besloten om willen van hun leeftijd, en om plaats te maken voor een jongere generatie, gekozen om te stoppen als vrijwilliger bij de brandweer. Voor Theo komt daarbij dat het de laatste jaren wat minder met zijn gezondheid gaat.
Na de laatste oefening op 26 januari, volgde hedenavond het officiële afscheid.
Hans en Theo werden thuis opgehaald met de hoogwerker en 2 tankautospuiten. Onder de begeleiding van de politie werd eerst Theo en zijn gezin opgehaald en daarna Hans met zijn gezin. Zoals het gebruikelijk is als de brandweer ergens komt, was het ook in Terloo en de Kastanjelaan duidelijk dat er iets aan de hand was.
Theo en zijn familie
Hans en zijn familie
Bij het officiële gedeelte van deze avond nam als eerste de post commandant van Oss, Hans Rigter, het woord. Hij sprak een woord van welkom aan Hans en zijn familie, Theo en zijn familie en alle genodigden.
Hierna ging de aandacht als eerst uit naar Theo van Zandvoort:
Eind vorig jaar werd er nog geproost op Theo i.v.m. zijn vijfentwintig jarig jubileum. Vandaag staat Theo opnieuw in de belangstelling en hij heeft het dubbel en dwars verdiend. Na de geslaagde laatste oefening van afgelopen dinsdag is vandaag de dag gekomen dat Theo echt afscheid gaat nemen. Hier heeft hij langzaam naartoe gewerkt, en staat er ook 100% achter. Deze avond werd ook gebruikt om nog wat voorvallen uit Theo zijn carrière de revue te laten passeren.
Er is het laatste jaar veel met Theo gesproken over de vraag of het misschien tijd zou zijn om te stoppen. Dit, omdat Theo wat problemen heeft met zijn gezondheid, maar ook omdat Theo graag plaats wil maken voor nieuwe aanwas in de post.
Theo vond zichzelf altijd wel een ‘vreemde eend in de bijt’. Het merendeel bij de brandweer heeft een technische achtergrond, en hij is een jurist. Theo heeft wel echter zijn eigen ongelijk bewezen, omdat hij de afgelopen ruim 25 jaar op verdienstelijke wijze heeft bewezen een goed brandweerman te zijn. Alleen is techniek toch wel een verhaal apart.
Zoals de meeste aanwezigen wel weten, is Theo gek op vakanties. Hij gaat dan trouw met zijn klapkar (vouwwagen) weg. Om zo’n ding even op te zetten, dat vergt toch wel wat inzicht en technische vaardigheden. Na de vakanties was iedereen altijd erg nieuwsgierig hoe het ging met het opzetten van zijn vouwwagen. En volgens Theo ging dit steeds sneller en beter.
Ook binnen de brandweer hebben we vaak met techniek te maken, vooral bij ongevallen met auto’s en/of vrachtauto’s. Zodra er grote gereedschappen aan te pas komen, loopt Theo echt niet weg, maar laat anderen graag voorgaan. Zo heeft iedereen zijn kwaliteiten.
Theo wordt straks dubbel gemist. Met dubbel wordt bedoeld dat Theo een van de weinige is die al zijn hele brandweerloopbaan, zowel onder werktijd als daarbuiten beschikbaar is. Theo is ook een persoon die straks gemist gaat worden om zijn rust en het vertrouwen wat hij uitstraalt. Zelfs op de moeilijke momenten, wist Theo daarin een goede middenweg te vinden en was hij een kei om zaken op papier te verwoorden en vooral om de rust te bewaren.
Tijdens Theo's laatste dienstweek is er “helaas” weinig alarm geweest, maar gelukkig hadden zijn collega’s nog wel een mooie autobrand voor hem gemaakt recht voor de ingang van zijn eigen voetbal club O.S.S.20. Daarbij heeft Theo laten zien hoe hij, zelfs met een hoop commotie om je heen, een autobrandje professioneel blust. Net zoals hij dat de afgelopen 25 jaar heeft gedaan, bij de vele inzetten waarbij hij aanwezig is geweest.
Tot slot werd Theo, namens de gehele post, bedankt voor de 25 jaar brandweer.
Hierna kwam de burgemeester, Wibine Buijs-Glaudemans, naar voren, om Hans van Leeuwen toe te spreken.
De burgemeester ging door de carrieré van Hans heen. Ook stond ze hierbij stil dat de familie hierin een belangrijke rol heeft gespeeld.
Een van de vele functies die Hans heeft uitgevoerd is als duiker/duikploegleider. De impact die deze functies met zich mee brengen, dan moet het wel zo zijn dat Hans stevig in zijn schoenen moest staan.
In de periode dat Hans bevelvoerder werd, moest er veel geregeld worden. De functie van Hans bij zijn werkgever, waar hij veel van huis voor is en de storingsdiensten, vergt enige planning. Daarbuiten gaat Hans ook graag toeren op zijn motor.
Nadat de danskwaliteiten van Hans belicht waren, ging de burgemeester over op het officiële gedeelte. Ze kon daarbij mededelen dat het zijne Majesteit de Koning heeft behaagd, om Hans bij Koninklijk besluit te benoemen als lid in de Orde van Oranje-Nassau. Daarna spelde de burgemeester de oorkonde op en feliciteerde zij Hans en Monique met deze onderscheiding.
Hierna was het woord weer aan Hans Rigter, om nu namens de brandweer Hans toe te spreken.
Op 1 oktober 1983 stapte Hans van Leeuwen binnen bij de brandweer. Zoals hij zelf vaak zegt: “al meer dan de helft van mijn leven zit ik bij de brandweer”.
In zijn begintijd zat Hans op de camping, minimaal 30 minuten rijden vanaf Oss. Gedreven zoals hij was moest iedereen mee in de auto, want met een alarm moest hij naar Oss.
In de jaren dat de kinderen (Inge, Daphne en Noortje) van Hans opgroeiden, was Hans dan ook altijd van de partij bij een familiedag en de brandweer-uitjes. Natuurlijk ook met Carnaval, Sinterklaas, Pasen, Kerst en het jaarfeest. Op al die feestjes zie je Hans regelmatig dansen, want dat doet hij erg graag. Hoe meer vrouwelijk schoon op de dansvloer, hoe harder Hans danst!
Hans heeft altijd een passie gehad voor water. Het bouwen of opknappen van boten is hem ook niet helemaal onbekend. Sporten doet hij ook nog vaak zoals, hardlopen en zwemmen. Want ja, een klein beetje ijdel is hij ook wel en moet hij wel goed zorgen voor zijn six-pack.
Ook binnen de brandweer heeft Hans zijn sporen verdiend. Hij heeft alle stappen van aspirant tot brandmeester doorlopen en zat als bevelvoerder in “zijn B-Ploeg” lekker in zijn rol.
Hans is een echte techneut en praktijkman. Dat was te zien aan zijn virtueel examen hulpverlening, wat hem behoorlijk wat inspanning heeft gekost. Naast al zijn taken binnen de brandweer had Hans nog een grote passie binnen de brandweer, en dat was het duiken. We moeten niet onderschatten dat Hans in zijn actieve duikjaren niet alleen maar mooie duiken heeft gemaakt. De beslissing vanuit de organisatie dat ze gingen stoppen met duiken kwam ook bij Hans hard binnen.
Het ouder worden kent ook zijn ‘nadelen’. Het in de nachtelijke uren uit bed komen kost meer tijd en daarbij het wakker blijven op een BBQ wordt ook steeds moeilijker. De lettertjes op de pieper en apparatuur worden ook steeds kleiner en zijn armen werden steeds korter. Je zag Hans daarom de laatste tijd ook steeds vaker tijdens de uitruk met zijn bril om de nek lopen. Als Hans tijdens een uitruk met de schuimbluscontainer tot overmaat van ramp zijn bril verliest langs de snelweg, is er lichte paniek. Gelukkig zoeken alle collega’s mee en kan Hans snel alles weer zien.
Naast de diensten bij de brandweer, had Hans ook nog storingsdiensten bij zijn werkgever. De combinatie met de brandweer is dan ook niet altijd even gemakkelijk. Nu Hans stopt bij de brandweer, geeft dit Hans, en niet te vergeten Monique, wat meer tijd om andere dingen te doen.
Vorige week was de laatste week van Hans bij de B-ploeg. Hierbij is de grote vraag wat er is gebeurd bij de schoorsteenbrand op de Opaalweg? Via de portofoon was te horen dat de ketting met het puntstuk vastzat. De grote vraag is of dat de reden was dat deze uitruk drie uur heeft geduurd, of heeft de "B-ploeg" daar al een afscheidsfeestje gehouden?
Tot slot werd Hans, namens de gehele post, bedankt voor de 32 jaar brandweer.
Hierna nam de burgemeester weer het woord, om nu Theo toe te spreken.
De burgemeester ging ook door de carrière van Theo heen. Doordat Theo bij de afdeling Bouw en Wonen enkele collega's had bij de brandweer, werd ook Theo besmet met die virus.
De kwaliteiten van Theo kwamen naar voren, zoals dat Theo een teamplayer is en op hem kunnen vertrouwen. De specialisaties liet Theo liever over aan anderen.
Dat Theo maar een gewone brandweerman is wil niet zeggen dat hij niet belangrijk was. Als onderdeel van deze hecht club, moet je op elkaar kunnen vertrouwen, en dat kon je op Theo.
De inzet van Theo bij allerlei activiteiten van de Gemeente werden belicht met een schuin oog naar de inzet die Theo vrijwillig doet/deed.
Theo is niet alleen op zijn afdeling bij de Gemeente een gangmaker, maar ook bij de brandweer. Hij bezit ook een gezonde dosis humor en lacht graag.
Als de aanwezig vertelt is dat Theo zijn vrouw vanwege een uitruk ooit achter heeft gelaten in een restaurant, zonder portemonnee, ging de burgemeester over op het officiële gedeelte.
Ze kon daarbij mededelen dat het zijne Majesteit de Koning heeft behaagd, om Theo bij Koninklijk besluit te benoemen als lid in de Orde van Oranje-Nassau. Daarna spelde de burgemeester de oorkonde op en feliciteerde zij Theo en Helma met deze onderscheiding.
Na alle toespraken na Hans het woord:
Zie en luister naar zijn woord van dank
Na Hans nam Theo het woord:
Zie en luister naar zijn woord van dank
Met dank voor de foto's aan : Hennie Bunthof, Charles Mallo en Hans v.d. Poel.
Opnames van de toespraken:
Oss, 26 januari 2016, Zoals het binnen de post Oss al jaren een traditie is, organiseren we altijd een speciale laatste oefening als er collega's de brandweer gaan verlaten.
Op dinsdag 26 januari was het zover voor Hans van Leeuwen en Theo van Zandvoort. Hans verlaat na ruim 32 jaar en Theo na ruim 25 jaar de brandweer. Beiden heren hebben een leeftijd bereikt dat ze gebruik maken van hun "FLO" regeling en zij willen plaats maken voor nieuwe collega's.
Het is altijd weer lastig om weer wat bijzonders te bedenken. Omdat Hans graag op zijn motor rijd, en Theo bij de voetbalclub zit is daar een combinatie van gemaakt.
Na de gebruikelijke mededelingen vooraf de oefening, is de eerste tankautospuit (3131TS) bemand met Hans als bevelvoerder en Theo als nummer 1. Verder is het voertuig aangevuld tot zes personen.
Daarna is de tankautospuit naar de uitgangsstelling gereden, om te wachten op het uitrukbericht.
Ondertussen konden de anderen postleden zich begeven naar sportpark de Rusheuvel, bij voetbalvereniging OSS'20. Daar werd alles in gereedheid gebracht voor de oefening. Toen alles gereed was, kreeg de 3131TS het uitrukbericht.
"Wil de 3131TS uitrukken naar Sportpark de Rusheuvel voor een autobrand". Verdere gegevens ontbreken.
Hoezeer Hans ook zijn best deed, de meldkamer had verder totaal geen informatie.
Toen de tankautospuit het terrein opreed werd deze behoorlijk gehinderd door een aantal agressieve motorrijders. Hans had in eerste instantie niet in de gaten dat deze motorrijders bij de oefening hoorden, maar toen één van de motorrijders zijn middelvinger naar Hans opstak en agressief naar hem reageerde, wist hij wel hoe laat het was. Met veel moeite lukte het ze toch om bij de brand te komen.
Theo wilde de auto gaan blussen, maar werd bekogeld met stukken hout door een groep hooligans (10e elftal OSS’20), die vanuit de kantine van de voetbalvereniging een hoop herrie kwamen trappen. Na wat gevechten en assistentie van de politie lukte het om de auto te blussen.
Na het sein "inpakken" kwam er vanuit de meldkamer een tweede melding, dat de motorrijders een molotovcocktail bij de kantine naar binnen hadden gegooid.
Het voertuig werd daarop direct verplaatst voor de tweede inzet.
Door de ramen aan de buitenzijde was duidelijk een brand waarneembaar, maar ook hier was even snel inzetten niet mogelijk. De motorrijders en hooligans waren weer behoorlijk lastig.
Toen ook dit was gesust kon de aanvalsploeg met bevelvoerder naar binnen om de brand te bestrijden. In de ruimte troffen Hans en Theo hun vrouwen en kinderen aan.
Net toen ze dachten dat alles klaar was hadden we nog een kleine “verrassing” in petto.
Op het voetbalveld lagen voor ieder vijf ballen ongeveer tien meter voor de goal. Verderop twee helmen. Hans en Theo kregen de opdracht om tien rondjes rondom de helm te lopen en dan naar de ballen te rennen om de op het doel te schieten. En dit dus vijf keer, dan gaat het recht lopen niet zo handig meer. Hans ging er dan ook maar een keer bij liggen. Ook begonnen de heren aardig moe te worden.
Toen dit was gebeurd kregen ze een aantal vragen over motoren en voetbal. Bij elk goed antwoord mochten ze een letter omdraaien om zo een zin te vormen. Hiervoor stonden er 41 collega’s op een rij met allemaal een papier met hierop een letter. Uiteindelijk vormden alle letters de zin: Welkom UBD-ers (Uit Brandweer Dienst), de derde helft is begonnen.
Nadien is er nog gezellig nagepraat in de kantine van de voetbalclub.
Vrijdag 29 januari is de afscheidsreceptie van Hans en Theo in de brandweerkazerne van Oss.
(foto's en video's door Hennie Bunthof en Edwin smits)