Oss, 18 juli 2016 : Op maandag 18 juli komt er om 22:22 uur een melding binnen van een keukenbrand op de Sterrebos 775 in Oss. Het eerste bericht dat vanuit de alarmcentrale komt is, dat het een brand betreft op de zevende verdieping.
Op deze melding geeft de bevelvoerder direct opdracht om ook de hoogwerker te alarmeren. De Sterrebos is een serviceflat van BrabantZorg en BrabantWonen, en is bedoeld voor mensen van 55 jaar en ouder die zorg, ondersteuning of persoonlijke begeleiding nodig hebben.
Ter plaatse aangekomen blijkt er veel rookontwikkeling te zijn geeft de reeds aanwezige Politie aan, dat de bewoner vermist is, en dat de aangrenzende appartementen zijn ontruimt. Hierop wordt middelbrand gemaakt, waarna ook de tweede tankautospuit uit Oss (3132TS) uitrukt. Bij de procedure middelbrand gaat ook de Officier van Dienst rijden (0093OVD), evenals de waterwagen (post Heesch, 1761TW).
Op de zevende etage aangekomen staat de gehele gang, met daarin een achttal appartementen, stijf onder de rook. De hoogwerker wordt naar de zijde van de brand gedirigeerd (dit is namelijk aan de andere kant dan de hoofdingang van het gebouw).
Met 1 straal wordt de brand in de keuken snel geblust en wordt de overdrukventilator, die via de hoogwerker naar boven is gebracht, ingezet.
Een verkenning geeft aan dat er niemand in het brandende pand aanwezig is. Ook worden alle andere appartementen in dat deel gecontroleerd, en het is inderdaad juist dat alle bewoners in veiligheid zijn. De ploeg van de tweede TS (3132) doet een controle op de zesde etage en de gang welke zich naast het deel bevind was de brand is.
Foto : Hennie Bunthof
Foto : Hennie Bunthof
Door de automatisch dichtvallende klapdeuren bij een brandalarm is de rook binnen 1 compartiment gebleven. Gelukkig komt daarna snel het bericht dat de bewoner elders is. Na het ventileren wordt de stichting Salvage ingeschakeld om ondersteuning te bieden bij het voorkomen van meer nevenschade.
Oss, 13 juli 2016 : Enkele maanden geleden zijn wij benaderd of er een mogelijkheid was om op de brandweerkazerne van Oss een rondleiding te verzorgen voor een groep mensen met een verstandelijke beperking. Over zo’n vraag hoef je eigenlijk niet na te denken, dus het antwoord was gelijk "JA, dat gaan we doen!"
Na aanleiding van deze toezegging, heeft op woensdag 13 juli stichting Bosjuweel een bezoek gebracht aan de kazerne van post Oss.
Stichting Bosjuweel organiseert al 22 jaar vakanties voor verstandelijk gehandicapten. Alle vakanties zijn in Nederland, rondom het wonderschone ‘Rijk van Nijmegen’ en op Texel. De vakanties zijn bedoeld voor volwassenen vanaf 18 jaar met een verstandelijk beperking die graag met andere mensen op vakantie gaan.
De groepjes bestaan uit 9 tot 13 gasten per vakantie. Elke vakantieweek heeft een thema, en voor deze groep was dat Politie en Brandweer.
Na een welkom in de kantine zijn er eerst verhalen verteld wat ze allemaal al hadden gedaan in de voorgaande dagen, en sommigen waren zelfs paraat met brandweerhelm en kleding. Men had er echt zin in.
Hierna is iedereen naar buiten gegaan om te kijken naar de brandweerwagens en om zelf met een echte ‘brandweerspuit’ te kunnen spuiten. Met veel plezier werden er diversen pylonen omver gespoten en moest er regelmatig worden ‘ingegrepen’ dat men elkaar niet nat ging spuiten.
We hadden ook een kleine uitdaging, omdat de leiding de lunch was vergeten. We hadden immers afgesproken, dat men de lunch op de brandweerkazerne zou gebruiken. Omdat er toch gegeten moest worden, had de leiding besloten om eerder te vertrekken.
Dat gaf voor ons geen prettig gevoel, waarop we namens de brandweer een plan plus uit de kast hebben gehaald, en snel wat boodschappen hebben gedaan.
Daarna de tafel dekken, waarna we allemaal samen gezellig hebben gegeten.
Een prachtige opmerking “He, brandweermeneer: moeten wij dit nu zelf betalen” ging over in een daverend applaus toen wij vertelden dat ze dit van de brandweer kregen.
Daarna is er buiten nog een groepsfoto gemaakt, waarna iedereen na veel bedankjes weer is vertrokken. Voor ons een paar uurtjes tijd waarmee we een groep heel erg blij hebben gemaakt, en wat is er mooier dan dat?
Het was reuze fijn om dit voor deze mensen te kunnen doen.
Oss, 08 juli 2016 : Jos Geurts wist precies wanneer hij zou stoppen bij de brandweer. Dit was op 7 mei 2016 om 23:59:59. 1 seconde later werd Jos 55 jaar oud en volgens de oude FLO-leeftijd (Functioneel Leeftijd Ontslag) was dat het moment om te stoppen. Ondanks dat iedere vrijwillige brandweerman door mag blijven gaan, was dit toch het moment voor Jos om te stoppen.
Daarom kwam er op 8 juli een oude brandweerwagen Jos en zijn familie ophalen, om hem te brengen naar zijn afscheidsreceptie. Vol trots kwam hij in de oude wagen aan op de kazerne.
De dresscode op deze afscheidsreceptie was "Casual", want Jos wilde afscheid nemen zoals hij was : gewoon.
Begin jaren 90 werd Jos aangestoken met het brandweervirus door zijn collega Tonnie Wittenberg. Dit resulteerde in 1994 in het diploma brandwacht, welke Jos behaalde voor de Bedrijfsbrandweer van Unox (het vroegere UVG).
Kort daarop solliciteerde Jos bij de brandweer van Oss, maar het duurde nog enige tijd voordat hij kon toetreden tot het Osse korps. Na 3 jaar wachten gaf hij bij de toenmalige commandant aan dat hij hoopte dat hij niet te oud was om nog toe te treden tot het korps, omdat hij al 3 jaar had moeten wachten. Ondanks dat Jos op 1 januari 1998 officieel lid werd van het Osse korps, was hij natuurlijk op 16 december 1997 van de partij op de laatste oefenavond van zijn collega Tonnie Wittenberg.
Jos kenmerkte zich door zijn rustige en zelfverzekerend optreden. Als Jos moest optreden, wilde hij het allemaal wel goed overzien. Daarvoor nam hij regelmatig de tijd om even goed te kijken of hij de inzet wel goed en veilig kon uitvoeren. Er was niemand die hem daarvan kon afbrengen of sneller kon laten werken. "Rustig aan" was dan steevast zijn antwoord.
Als Jos dan ging, dan was het ook voor de volle honderd procent.
Door zijn drukke baan als meet- en regeltechnicus bij UVG, waar hij om de 2 weken storingsdienst heeft, was het nog wel eens moeilijk in te passen met het 3 wekelijkse rooster van de brandweer. Toch is hem dit redelijk goed gelukt.
Jos zijn loopbaan kenmerkte zich door zijn eerder genoemde zelfverzekerdheid, maar ook door zijn enorme gedrevenheid.
Als het spelelement in beeld kwam, was er niemand fanatieker dan Jos. Hierbij kwam zijn goede conditie zeer goed van pas. Op de momenten waar het er op aan kwam, ging Jos er helemaal voor en zat er geen rem op hem. Zeer fanatiek ging hij dan aan het werk. Dit veelal gepaard gaande met stevige uitspraken en als het mogelijk was met de teksten van Normaal.
Ook eten ging Jos goed af. Als er tijdens een inzet of langdurige oefening gegeten moest worden, kon Jos genieten van de maaltijd. Als het maar genoeg was.
Zoals zoveel zaken, moest dit wel op een aangepaste snelheid, zodat hij kon genieten. Als het te snel ging, zoals die keer tijdens het realistische oefenen, dan kon hij nog een keer genieten van de maaltijd, omdat deze dan in zijn masker belandde.
Binnen de brandweer had Jos 2 specialiteiten: duiker en gaspakdrager.
Ondanks dat Jos slechts 1 keer heeft mogen uitrukken als gaspakdrager (meer uitrukken zijn er ook niet geweest) was het een mooie specialiteit.
De 2de specialiteit was het duiken. Dit was een passie voor Jos en daar deed hij ook veel voor. Buiten de opleidingen moest de conditie op peil gehouden worden. Dit deed hij dan ook graag, om lid te kunnen blijven van de duikgroep. Tot aan het opheffen van het duikteam, was het voor Jos geen enkele moeite om aan de verplichtingen van het duiker zijn, te voldoen.
Toen bekend werd dat het duikteam opgeheven werd, was het voor Jos ook eenvoudig om een einddatum te bepalen voor het einde van zijn dienstverband: op de dag dat hij 55 jaar werd.
Ondanks dat Jos een afscheid wilde zonder uniform en toespraken, ontkwam hij niet aan een paar laatste woorden van de postcommandant: Hans Rigter.
Hans ging kort door de brandweerlevensloop van Jos.
Nadat hij daarmee klaar was, kon hij Jos de vrijwilligersmedaille overhandigen voor de 18 jaar brandweerdienst en de mooie tijd die we met Jos hebben gehad.
Hierna nam Jos het woord om iedereen te bedanken voor de mooie jaren die hij heeft gehad. Dit deed hij door kort de mooie momenten aan te halen die hij heeft beleefd.
Natuurlijk bedankte hij ook zijn vrouw, Jacqueline, en zijn kinderen voor de steun, welke hij van hen heeft mogen ontvangen gedurende zijn carriere bij de brandweer.
Jos gaat hierna geneten van het motorrijden, de vakanties en het sporten. Hij zal ook nog regelmatig na de oefenavond naar de kazerne komen en met de brandweercollega's mee gaan mountainebiken of motorrijden.
Hierna werden Jos, Jacqueline en hun kinderen door de aanwezigen bedankt voor zijn inzet.
Foto's : Charles Mallo.
Impressie van de afscheidsreceptie
Overzicht van 18 jaar Jos bij de brandweer
Oss, 28 juni 2016 : Op dinsdagavond 28 juni was het weer zo ver: de laatste oefening van een korpslid welke de brandweer gaat verlaten. Dit keer viel de eer toe aan Hans Reijers. Hans is op 20 maart j.l 55 jaar geworden en heeft daarom besloten dat het tijd werd om te stoppen bij de brandweer.
Daarom stond deze dinsdag in het teken van de laatste oefening waarbij Hans aanwezig is.
Terwijl heel de post zich op de kazerne verzameld had, zat Hans gezellig met zijn familie op de Heuvel te eten bij H32.
Nadat hij klaar was met eten, dit was zo geregeld, kwamen diverse brandweerwagens de Heuvel oprijden om Hans naar zijn laatste oefening te brengen. Op het terras werd hij in zijn pak gehesen en voor deze ene keer mocht hij bevelvoerder zijn, zodat hij voorin het voertuig mocht gaan zitten.
De voertuigen gingen op weg naar het Hunnepad in Oss, waar Hans een bedrijf heeft in interieurbouw. De rest van de post had zich daar al verzameld.
Als eerste mocht Hans een verkenning uitvoeren in het pand, met ademlucht op. In eerste instantie dacht Hans dat hij leiding mocht geven, omdat hij tijdelijk een rood hesje had gekregen, maar niets was minder waar. De manschappen deden helemaal niets en Hans mocht zelf de ademluchtapparatuur omdoen en in het pand op zoek gaan naar een groot bord.
Na enig zoeken kwam Hans naar buiten met een bord. Hierop was een foto in fragmenten te zien.
De bedoeling was om de fragmenten uit te zagen en er weer 1 foto van te maken. Hiervoor moest hij in zijn werkplaats geblindeerd met ademlucht op 2 schragen en een decoupeerzaag gaan halen.
Zoals het een goed vakman betaamd, kon hij blindelings zijn geredschap vinden en naar buiten brengen.
Buiten weden alle fragmenten ruw uitgezaagd, zodat binnen met de zaagtafel netjes langs de randen de fragmenten uitgezaagd konden worden.
Hierna was het een fluitje van een cent om de fragmenten aan elkaar te leggen. De foto was genomen bij het afscheid van een andere collega en voor Hans het teken dat ook hij afscheid kan gaan nemen.
Als laatste mocht Hans nog een Abraham plaatsen op het dak.
Normaal wordt er een Abraham op het dak geplaatst bij de collega die 50 jaar wordt. Hans is nu 55 jaar.
Op 20 maart 2011 zouden de collega's een Abraham gaan plaatsen, maar 1 uur voordat dit ging gebeuren, kwam er een alarm voor de hoogwerker. Normaal het middel om de Abraham te gaan plaatsen. Of dit nog niet voldoende was kwam er net voor 12 uur nog een melding van een binnenbrand bij een zorginstelling. Na 12 uur moest er nog een voertuig naar dezelfde melding als de hoogwerker.
Na het incident zijn de voertuigen en manschappen nog langs Hans gegaan, maar is de Abraham niet geplaatst.
Vandaag mocht Hans dit zelf rechttrekken, door de Abraham zelf op zijn bedrijfspand te plaatsen.
Hiervoor was de hoogwerker opgesteld en mocht Hans met de Abraham naar boven.
Hierna is alles ingepakt, om in de kazerne nog na te praten over de loopbaan van Hans. Later in het jaar volgt nog een officiële afscheidsreceptie.
Foto's zijn allen gemaakt door Hennie Bunthof.